doğ artık ışısın gökyüzü

doð artýk… ýþýsýn gökyüzü

merhabalar artýk zehir zemberek tadýnda,
yar küskün!…
aðý içmiþ gibi ilkbahar
ne geleceði belli, ne de geldiði,
yeþilin rengi kýpkýzýl gün batýmý sanki...

nerde kaldýn aydede?
gecenin tesellisiydin yalnýzlýðýmda
anlaþýldý, senin de geleceðin yok ...
bulutlar karanlýk
geçit vermeyen yüce daðlar gibi...
sarp kayalýklardan görünme ne olur
ulaþamam sana...
tutamam salýncaðýnýn iplerinden
korkutma beni
doð artýk, ýþýsýn gökyüzü
karýn erimesini bekleme...

serçeler aç...
bütün kuþlar toprak özleminde...
’gün’ aydýn olmayýnca
günaydýnlar da yetmiyor hasret gidermeye...
baþý boþ deðil göçmen kuþlar, biliyorum
ama bulamýyorlar yollarýný karanlýklarda...
gün doðmayýnca
hiç bir þey doðmuyor yeniden...

merhabalar zehir zemberek tadýnda, gördüm!
gelmeyecekmiþ gibi ilkbahar
dönmeyecekmiþ gibi...
giden sevgiliye benziyor çamur akan sel
yeþilin rengi sanki kýpkýzýl gün batýmý...
bir ses verse ’cemre’
bir haber gönderse, yoldayým diye
o zaman iþte;
belki o zaman yapraklar yeþil
çiçekler rengarenk coþacaktýr, inançlýyým...
ama sen de gelecek misin ay dede,
yoldaþým benim!
deyiver artýk, deyiver!...

…………………………….h.çam

Sosyal Medyada Paylaşın: