Denizlerden uzak, çorak bir yerdeyim, Üzerimde, yolunu kaybetmiþ bir göçmen kuþ sürüsü, Yanýmda, karaya vurmuþ bir Deniz Kýzý, Ve dudaklarýmda, henüz kurumuþ teninin tuzu... Aç gözlü akbabalar, çýðlýk çýðlýk Bir yaðmur Tanrým, bir yaðmur, Islanmazsa kuruyacak, ölecek...
Zeytin dallarýnda, yapraklarda Eski bir güneþten kalma kirlenmiþ bir gümüþ rengi, Onlar da yeni bir güneþ ümidiyle kývranmakta Ve tepemizde kýpkýrmýzý bir bulut, Sanki yaðmur yerine kan yaðacak, Kapatma gözlerini sakýn caným, Sonra güneþ nerden doðacak? .. :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: Ne bir damla yaðmur yaðdý, ne de yeni bir güneþ doðdu. Kurudu umut sembolü zeytin dallarý Ve ondan tek hâtýra Çatlamýþ dudaklarýmda kuruyan teninin tuzu, Eridi, buharlaþtý, kayboldu, karaya vuran o Deniz Kýzý... :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: Issýz bir denizde kaybolmuþ bir gemideyim, Belki hâlâ O yeþil gözlerindeyim...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.