Gülüm/se

parmaklarýnýn arasýndaki kalemi döndürdükçe
dalgýnlýðýn hücrelerinde dinlenen omuz
gökyüzünde fýsýltý gibi söyleþir
deðiþir zaman.


böyle tenhalarda
kanatlarý parlar kuþlarýn
toprak/insan savrulur
kalbinin en solunda
ziyade gülüþürüz.
hiç kimse tanýmaz bizi
tanýmaz çünkü
aðaçlar yapraklar uyandýðýnda
ve bir gövde oluþturduðunda önümüze
sen ve ben
þehre deðil
þiire yazýlýr
koparsalar yeþili
tepeden aþaðý düþüþleri ki
korkutmayýn
karýncalarý



dalgalarýn kayalara vurduðu yerde
avlusuna demirli mavi parçayým ben
kopmaz kökler salgýlarken yeryüzüne
kalbim kelebek çarpýntýsý
g/özlerinden taþýdýðým.
en iþtahlý saatindeyim yýldýzlarýn
sýmsýký kucaklarken seni
düðümünü çözüyorum
mor kývýlcýmlarýn
ve oturup gecenin ýrmaðýnda
telaþlý bulutlarý
seyrediyorum.
tiyatro deðil bu,hayýr
yüreðinin sahiline tutulmuþ
yansýma
ne yana dönsen
rüyalarýn grisiz rengi
yani
sararken tenini kadýn
sarýlýyorum
aþk tozlarý dökülüyor
üzerimize ve odalara

karþýnda gördüðün tuvalde
iki hece...


albümlerde avare çocuklar


sana söyleyeceðim en sihirli cümle
unutkanlýðýn
gün aralarýna ekilen mide kramplarý
merdivenleri çýkarken aðýr aðýr
göz ucuyla bakmalarýn mutlaka
kenarý mavi/bakmalarýn ki
mýsralarýma gizlediðim
eksiksiz hece
þimdi dudaklarýndan
dökülür
ne önemi var
yaþýnýn/kim olduðunun
aklýmdan koþuyor adýmlarýn
kainatýn boþluklarý doluyor
ruhunun yalazýný gezdirdiðim
daðýlýyor saçlarým
aþka...

söz verdim
yanýnda/saðýnda/solunda
deðiþtikçe yazgýsý ömrün
içine saklanýyorum
daðýtýrken bahçeleri
Temmuza karþý
kitaplara/yazýlara
yaðýyorum.

sonra
rüyalarýn içinden
girip/çýkýp
düþüyoruz
aþka.


gökkuþaðýnýn tüm renkleri yüzün/
yüzüm gibi.






Sosyal Medyada Paylaşın: