düþtük iþte gene baþý bozuk sevda inine her þey düz bir ayna gibi kýrk ve dökük bakýyoruz iþte sevginin bacasýndan küllerin yuvasýna nerden düþtük ki sevdanýn çatýsýna yükseklik korkumuzun var olduðunu nerden unuttukta kendimizde bulduk bu amansýz cesareti
eskiden sokaktan geçen her hangi biri gibi sevda da sokaktan geçen herhangi biri rolünden çýkýp sokaðýn duvar kenarýndan hafifçe sarkmýþ taþ parçasý ile penceremin kenarýna gelip, olanca öfkesiyle taþlardý þimdi ne deðiþti de onun gibi pencere taþlamak yerine mart kedisi gibi sevdanýn çatýsýndayým ne oldu da deðiþtim bu huylar bana ait deðil ben olan beni kaybettim galiba sevda inine düþtükten beri
#Peryasiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.