Gönülde cevherlerin hazinesi var iken
Bu aþaðýlýk huy yüzünden
Ýçimize kaç göz süret sevgisi düþtü
Dýþ çokluðundan iç birliði görününce
Kara dumanlar içinde yalým vuran alevler gibi
Dünyanýn örtüsü gerçeðin yüzünden sýyrýlýverdi
Gönül bir olan vucudun ve nurun özünü gördü
Aþk öyle bir hale eriþti ki
Göz Kaþ saç ve tüm süretin
Ruh ýþýðýnýn bir gölgesi oldu
Herkes gölgeye sýðýndý
O gölge ki büyüyen, küçülen, deðiþen
Ve karanlýða yakalandýðýnda yok olana koþtu
Bana o karanlýkta ýþýðýn gerek
Benim yýrtýk sökük yüreðime
Yamalayan gerek
Bana güzel süretten Kaþ, göz, saç, dudak deðil
Gözlerini güzelleþtiren mana
Ruhunu saçan gönüller gerek
Bana sen deðil
Senin aslýn gerek
Kafiyim veririm sana herþeyi
Hem yeri hemde gökkubbeyi
Üstelik iki dünyada Kevser cennetini
Endiþelenme fakirliðimden
Yemeksiz doyururum seni
Elbisesiz giydiririm seni
Gönülden bir duayla ilaçsýz iyileþtiririm seni
Sanmaki insan azdýr
Sadece azýyla bakýp, az görüp, azaldý
Elinde cömertlik olmayan, o el ne verebilir ki
Kalben sevgi olmasa, ebediyete ne gider ki
Bana ayna ile deðil
Manayla gel sevgili
Ýnsan olmanýn yüceliðidir sevmek
Ruhu sancaktýr, bayraktýr
Çiðnenmez yükseklerde dalgalandýrýlýr
Ýnsan olmak aðlamayý bilmektir
Aynada baktýðýnla övünmek deðil
Öleceðinle ölümsüz ruhunu göklere taþýmaktýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.