kalbimin gizli ibadetlerinde hezimete uðrayan ruh birikintileri ç’aðlýyor.
geç kalýnmýþ bir devrimin þafaksýz yeliydik seninle bir zamanlar. z’amansýzlýðýn soðuk rüzgarý deðildi yüzümüze deðen, sessizliði örtünen nefeslerimiz gülümsüyordu seviden çatlayan dudaklarýmýzda. ki yaðmur yazgýlý gözlerimiz vardý bizim ve çisil çisil yaðan sözlerimiz.
....
yaþan(ma)mýþlýklarýn en kuytu zerresinde terk ettim kalbimi rutubetli ruhumu ise aydýnlýða bilenmiþ göçmen kokusuna gömdüm. ve aþký ölüme býraktým az önce gözlerimin can alan donukluðundan.
üstelik eflatun boyalý delalet daðýtýyor gökyüzü bugün her tebessümü, sevgi(li)nin avuç çizgileri sanki. lâkin biliyorum, deniz kokusu çökecek birazdan tuvalimin kamburluðuna esmer v’edalý sancýlar seviþecek firavun nakýþlý daraðaçlarýnda. defalarca yýkasam da muson kuraklýðýndaki þiirlerimi Yusuf yankýlarý sallanacak kýyýlarýmda. çünkü söyleyemediklerim, dik bakýþlý bir mumun alevinden eriyor müptela yangýnlara.
söyleyin, üþüþmesin üzerime gecenin kýzýla bürülü yüzü farkýndayým yarýnsýz baharlar ektiðimin. ama bugün saðýrým tüm nâmelere zoruma gidenlerle sürükleneceðim, ölü dünlerime.
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.