Senin geldiðin yerlerde, rüzgârlar sert eser, bilirim Ve bulutlar, bereket yaðdýrýr, umut yaðdýrýr Rengini çay bahçelerinden almýþ gözlerin gibi...
Çam ormanlarýnýn kokusu sinmiþ saçlarýna, Yüreðin, o yörenin daðlarýnca yüce Ve dudaklarýnda kurumuþ denizin tuzu, Bir yayla çiçeði kadar özgür ve gürsün Karadeniz’in kýzý...
Güldüðün zaman Güneþ vurmuþ sakin koylar gibi, Sevdiðin zaman Kucaðýn, reyhanlarla bezenmiþ yaylalar kadar cömert... Mavin lâciverttir senin, rüzgârýn fýrtýna, Sevgin tutkudur, yalansýz ve mert, Öfken, Karadeniz’in dalgalarý gibi Köpük köpüktür, acýmasýz, sert.
Gurbet düþürse de içine, bazen ince bir sýzý, Bir Karadeniz türküsü kadar renkli ve coþkulu hep Karadeniz’in kýzý...
Ödün vermezsin duygularýndan Karedeniz gibi dik baþlý, alnýn açýk, Ezilip büzülmezsin Bir kum tanesi olmayý sevsen de Bir dað zirvesi gibisin. Bundandýr yalnýzlýðýn, alnýndaki yazý Yere deðmemiþ yaðmur damlasý gibisin Karadeniz’in kýzý...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.