Sen Gülümseyince

Sen gülümseyince,
dökülür aðular,
uyanýr daðda ahular,
mehtaba naz eder;
göldeki gamlý kuðular.
Aþkla açar hercai güller,
dile gelir suskun bülbüller.

Sen gülümseyince,
coþkuyla akar nehirler,
sevinçle bakar þehirler.
Cemreler düþer,
gider üç mevsim, bahar gelir.
Maviye döner renkler,
ölmez, yaþama tutunur;
Ömrü üç günlük kelebekler.
Bulanýk sular durulur,
hicran zincire vurulur,
kýyýda dalgalar öper taþlarý.
En siyah gölgeler bile gülümser,
göðe kanatlanýr sevda kuþlarý.

Sen gülümseyince,
Mumyalanmýþ bedenlere can gelir,
sararýp solmuþ tenlere kan gelir.
Gülüþün, dâre çekilen þairin,
son arzusudur.
Ölüme dahi heyecan gelir.
Yolunu bulur pusulasýz gemiler,
zaman durur, þaþýrýr kum saati,
masallardan periler gelir.
Þiþeye dolar cinler,
orta çaðdan haber gelir,
azâd olur tüm köleler.

Sen gülümseyince,
alev deðil, kül deðil,
gül dökülür yanardaðlardan.
Kesilir kangren sýzýlar,
iyileþir habis tümörler;
görmeye baþlar âmâlar, körler.
Þahlanýr ilhamým,
kalem düþer elimden,
kaðýda sýðmaz yazýlar.

Sen gülümseyince,
gülüþün aþk olur,
fetheder gönül sarayýmý.
Oyuncaða sevinen çocuklar gibi
kýpýr kýpýr olur ,
deli taylara döner yüreðim.
Hangi yöne koþtuðumu bilmem.

Ve sen gülümseyince,
Ben…ben…
Ahhh!….

10.07.2017
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: