SON VEDA

ne acýlar çekti bu yüreðim
varsýn gülüþünden olsun benim ölümüm
gece ayýn þavký vurduðunda pencereme
vuslata erir çoktan bedenlerimiz

dil susar gözlerde iki damla yaþ belirir
hiç bir þey umurumuzda olmaz
seviþmemiz týrmandýðýnda zirveye
bedenlerimiz kalýr ter içinde
tatlý bir yorgunlukla sýklaþýr nefesimiz
bir sigara içimi ara verilir
yanan mumlar birbir eridiðinde

dudaklarýmýzla sileriz tenimizde ki terleri
dudaklarýmýz da kalýr tuz taneleri
sönmez yürekte ki kor yeniden alevlenir
dört duvar yaþananlara þahit olur
sanki dillenir
aþk mabedimiz inleme sesleriyle þenlenir

geçmez denilen zaman da çabucak tükenir
içimizdeki köz yeniden alevlenir
bilmem bu kaçýncý uyanýþýydý bedenlerimizin
sabahýn ilk ýþýklarýyla duyulur ayak sesleri

gelmiþtir ayrýlýðýn vakti
gözlerimizden akan yaþlar karýþýr birbirine
gündüz geceyle randevusuna gelmiþtir saatinde
istemeden ayrýlýr bedenlerimiz
bir suçlu gibi kaçar gözlerimiz
küçük bir buse kondurursun dudaklarýma
olur ayrýlýðýn ilk iþareti ...



Refik
09.07.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: