Serzeniş

benim ona baktýðým gibi bakmýyor
sýkýlý diþleri arasýnda öfkeli sesi.
teninde benek benek zehirli çiçeklere yakýþan renkler
geldiģini haber eden, þüpheli bir illet
git diyor gitmiyorum
zorlada olsa hayatýnýn bekleme salonundayým


düþlerim de sensizlik uçsuz bucaksýz bir yer
yalnýzlýðý dinledim bugün
kalem serzeniþte
akþam üzeri
uzaklara bakýyorum
binalar arasýnda en uzak ’bulutlar’
izlemek ilgimi çekiyor
ýþýklar içinde, narin, soģuk renklerde
gitmek için huzurlu bir yere benziyor


kaybettiðini anlatan þairlerin kaderini yaþamamak için
deneyler denedim
hala ümit var
siz yinede bana aranýzda bir yer açýn.


savaþlar açýlmýþ bir yandan
stratejik bir kaygýyla çekilmek istedim
her hamlenin farkýnda
umurunda olmasam da
savaþmadan gitmemi istemez



aðýr ve sancýlý olacak kaybedersem
içimde bir his öðüt verir gibi;
kaç kurtar kendini,
son akýl zerelleri yitmeden,
gitmiþ olmanýn kolaylýðýna var,
sonunu bekleme,
bu teslim olmuþ,
kurbanlýk hallerinden vazgeç...diyor


afyonlu bir baģýmlýlýkla tutunuyorum
kaybetmek kaçýnýlmaz
benliðim kendine ihanet içinde
sensiz yaþanabilecek anlara kýrýyorum direksiyonu
bir su kenarý
bir parça manzara
keyif almayý ümid ettiðim
son çýrpýnýþlar
boynuma býraktýðýn yokluģun izleri
söküp atamýyorum


Sosyal Medyada Paylaşın: