Hiç Korkmadım

Bak, geçtim ordan yine...
Üstelik hiç korkmadým gölgeme basmaktan.
O yokmuþ gibi dümdüz yürüdüm gideceðim yere...
Bakýþlar vardý yine, gölgemin içini doldurmak için seferber olmuþ.
Perdeler kýmýldanýyordu...
Ordaydýlar yine, biliyordum.


Ama bakmayacaktým bu kez,
Sulamayacaktým sarmaþýðýn köklerini.
Dolanamayacaklardý artýk bedenime...
Adýmlarým ses çýkaracaktý benim de,
Sadece ben olacaktým bu yürüyüþte.


Sonra sen belirecektin yolun sonunda,
Þehir giriþlerindeki tabelalar gibi...
“Hoþgeldin” diyecektin, orda öylece duruþunla bana...
“Sýnýr çizgisinden az önce geçtin,
Baþka bir þehre girdin artýk.
Kimse tanýmýyor seni...
Gölgen sana benziyor artýk yine,
Perdelerin gerisindekilerin
Sende gördüðüne deðil...”

Sosyal Medyada Paylaşın:

Mavilikler Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Bulutların Üzerinde Derin Bakışlar Şehrin Tam Ortası Şefkatli Kucak Güven Dolu Yuva Yolun Sonu Yaprak Kokuyor O Dağın Ardı Bulutlar Gibi Bir Deniz Olabiliyor mu