Ýnsan bir kere ölür ama seni severse ölümün bile hasretini çeker. Ýnsan ölümü özler mi? Özler seni severse. Hatta tapar ölüme. Her nefes alýþveriþimde göðsüme sensizlik batýyor, ýzdýrabým arttýkça artýyor ve geçmiyor açtýðýn yaralar. Kanatýyorsun kalbimi... Kalbimde tarifi imkansýz bir acý var. Mecburiyetten yaþýyorum. Ýçimde öldürdüklerimi dýþarý çýkarýp gömmeye çalýþþam her halde yen bir mezarlýk yaptýrmam gerekirdi. En baþa da seni koymam. Yanlýþ anlama! Seni en baþa koyarken gelen geçen dua etsin diye deðil, görüp ders çýkarsýnlar, ibret alsýnlar diye. Seni sevmenin bana nelere mal olduðunu görsünler diye seni en baþa koyardým. Kaç kez öldüreceksin daha. Kaç kez ayrýlýðý yaþatacaksýn kalbime? Seninle yaþamayý arzu ederken seninle dahi ölemiyorum. Kaç kez ortada býrakacaksýn beni böyle dal tarak? Ölümü bile özletecek kadar öldürdün kalbimi ve sevgimi ve hayallerimi. Dedim ya mecburiyetten yaþýyorum yoksa emin ol seninle ayný oksijeni solumak aðrýma gidiyor. Bazen tiksiniyorum senin gibi birini sevdiðim için kendimden. Bilemezsin ne fýrtýnalar kopuyor içimde. Ya git ya da al canýmý. Ama sakýn yeniden deneme sevmeyi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ethem ulusu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.