Vazgeçmek o kadar kolay deðildir arkadaþým. Kalabalýða alýþmýþ insanlar en çok yalnýz kalmaktan korkarlar. Sevdiklerinin bir gün gidecekleri endiþesi ile yaþarlar hep onlar ve dolayýsýyla da vazgeçemezler. Vazgeçmek aslýnda baðlanmamaktýr. Baðlanmamak ise özgürlük... Her vazgeçiþin arkasýnda hüzünlü bir özgürlük vardýr. Týpký güvercinini gökyüzüne salmak gibi. O güvercin gökyüzünün ahenginde, bulutlarýn senfonisiyle dans ederek uzaklaþýrken senden, sen vazgeçmenin buruk sevinciyle el sallarsýn arkasýndan arkasýna bakmadýðýný bile bile. Vazgeçmek öyle her kiþinin harcý deðildir arkadaþým. Sevmediðin birinden vazgeçmek çok kolaydýr. Sevdiðin birinden vazgeçmek biraz zordur ama atlatýrsýn zamanla. Ya da hayatýna girenler unuttururlar onu sana. Ya kendinden vazgeçmek! Mümkün müdür arkadaþým? Ýnsan kendi diliyle kendi bedenine Fatiha okuyabilir mi? Kendini tabuta koyup, üzerine toprak atabilir mi? Ýþte bu cesaret ister arkadaþým. Bu öyle bir cesarettir ki; Gidiþler acýtýr içini, kalýþlar yaralar. Ýki ucu sivriltilmiþ bir mýzrak gibidir bu cesaret. Neresinden tutsan orasýndan batar arkadaþým. Ama baþarabilirsen... Vazgeçebilirsen o gün yeniden doðmuþsun demektir. Eyvallahýn olmayacaktýr artýk hayata. Vazgeçmiþsindir ve özgürsündür. Ama unutma arkadaþým! Kendinden vazgeçmen için önce kendin olman gerekir. Baþkasýnýn kalbinde yaþarken, kendinden vazgeçmen iþleyeceðin en büyük cinayettir. Cinayet iþleyenler vazgeçseler de özgür kalamazlar. GÖKHAN ÖZ’E TEÞEKKÜRLER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ethem ulusu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.