EMMİKIZI...

EMMÝKIZI...

Gönül koymuþ yiyenim Þýk Dayý emmisine,
Üzüldüm ya doðrusu ses vermiþim, sesine,
Letafeti, zarafeti birde akrabaya sevgisine,
Aslýnda þapka çýkarýlýr sürmelinin böylesine,
Yavuzdur,almaz ki çoðunu, atýnýn terkisine...

Sözü,savý dinleniyor,kelamý da görür kabul,
Üzüntüyü hisseder,üstüne de yürür makul,
Rahmana sýðýnarak,hiç kimseye olamaz kul,
Membadan feraseti,görmüþ medrese,okul ,
Endamý Elif gibi ve yanýna sadakat ile sokul,
Lüzumsuz olanlarýnsa ,deðeri etmezmiþ pul,
Ýzin,irfan ve vicdan,baþka þeyler yanýnda çul...

Görüntüyü, akýlý almýþtýr anne ve dededen,
Kini yüksek, heybetli esirgemez, kimseden,
Gerçek onun gerçeði,hazztmez kör ebeden,
Özgürlükler ölçüsünde dar gelir ona beden...
Allah böyle yaratmýþ,aramaz bunda neden...

Bugün bayram düþün,taþýn birazýn da fikirleþ,
Hemi abla,hem annesin,bulunamýyor kardeþ,
Küçüklerin kusurlular amma,iyi baba iyi bir eþ,
Gel bozdur,yeminini yak baba ocaðýnýzda ateþ...
Ýrin baðlamýþ olan yarayý,merhametin ile deþ...

Þeyhim;Derki emmikýzý ne söylesem gelir az,
Hayat memat konu ise kýþtan sonrasý da yaz,
Eþin,aþýn, evlatlarýn bundan gerisin, gül biraz,
Ömrün uzun,saðlýklý olsun eksilmesin sözle saz...
Sevgidir karþýlýksýz,sevdiklerine veriyordur haz...

Nurettin GÜLBEY
Saat : 15.22
25.06.2017
Yalova


Sosyal Medyada Paylaşın: