pervam yok gözlerini mumyalayan annem bakmýyor artýk ardýmdan kehribar bir tepede saklýyorum düþümün yaðýz tarafýný yalazlanýyor hayat
aþklarda biter nasýl bitiyorsa yol tespihin ucunda yeniden baðlar kendini dönmeye pervanenin nefesi her yanma öykünmektir birazda aþka
baþlar yeni bir öykü sularýn ýþýmasýnda boþluk öldürecek birþey bulamaz boðar havanýn kemendiyle günü terletir sancýlarý
ay göz kýrpar yeþerir saçlarýnýn ormaný mavi bir rüzgarda hasret uzak bir iþkenceci yaðmurdan sonra varýþ kýlýnýr bedenim bütün trenlerin son istasyonuna
aþk zamansýzlýkla düelloda bilmez derisi altýnda yanan ömrü uzun ölüm oyununun zaferfini
boþ vagonlar yanaþýr batmaya yakýn güneþin ayaklarýna der ki dinle pervasýzým;
git... zamansýz kýpraþýyor zaman ve kozasýný diþlemede ölüm
K.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
pastav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.