Son bir mektup yazmýþtý bana mektubun yarýsýnda mürekkebi bitmiþ olmalý ki kaleminin maviyle baþladýðýný kýrmýzýyla bitirmiþti
nereden bilebilirdim içimi daðlayacaðýný o bana her zaman renkli mektuplar yazardý kiminin ucu yanýk -kýz derdim erkekler böyle mektuplar yazar
güler geçerdi bazý da ruj lekesi olurdu zarfýn üstünde Allah bilir yapýþtýrmak için zarfý pulunu yapýþtýrýrken izi kalýrdý dudaklarýnýn içimde bir yeþil ümit vardý bir filizi yeþil ümit gönlümün gümrah topraðýnda yeþeriyordu neþeyle dönecekti galiba
o da benim en çok mektuplarýmdan etkilenmiþti aylarca peþinden koþmuþtum aðzým iyi laf yapardý sonunda evlendik bir de kýzýmýz oldu adýný kader koyalým dedim de - olmaz dedi neþeli bir þey olsun sonra neþede karar kýldýk
bir gün ne oldu ne yaptým da bimem küsüp gitti o günden sonra hep mektuplarýmda dön diye yalvardým dönecekti galiba dön çocuðumun annesi! evimin eþiðimin bereketi neþemizin annesi dön sensiz çýplak gibiyim dýþarý çýkamýyorum utanýyorum herkes nasýl bakýyor bir bilsen asýyorlar dar aðacýna gözleriyle boynum kýldan ince gel aydýnlat buralarý gülüþünle
aþkla yamýyorum yaralarýmý bir tutam da sen katýyorum tadý tuzu yerinde olsun diye bazen þüpheye düþüyorum ben kendimi mi seviyorum diye anladým sonunda ben kendimi sende seviyorum
seni benden çýkar geriye ne kalýr beþ para etmez bir adam senin sabahlýðýna sarýlýp gözyaþý döküyorum bir yol bulsa gelse yanýna Ýstanbul’a taþýrýr Marmara’yý bak bu ay balayý ayý yýldönümü evliliðimizin þýpýdýk terliklerinle bakýþýyoruz o da sessiz ve hüzünkar
dön odamýn güneþi dön bu garip adamýn eþi kim demiþ ki bekarlýk güzel felek bir tokatladý mý ardarda vuruyor senin sevgililer günü hediyeni kaybettim nereden bilebilirdim senin de o gün öleceðini
14/Mart/2010/pazar Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.