ŞİİRİN SESİ
Beni duyman için,
Kalbim bazen seslenir.
Bebeðin elindeki çýngýrakla,
Þiirlerimdeki satýrlarýn izleri gibi...
Sözcüklerime bakarým uzaktan.
Benden çok senindir onlar.
Acýnýn sarmaþýðýyla duvarýna týrmanýrlar.
Bu kanlý ayrýlýðýn suçlusu sensin.
Karanlýk yuvandan kaçsam da
Her þey seninle geliyor peþimden.
Yer aldýðýn boþluðu doldurandýr onlar.
Yokluðun senden çok onlara tanýdýk geliyor.
Burada sana söylemek istediðimi anlatacaklar,
Duy onlarý bilmeni istediðim her þey gibi.
Her zamanki gücüyle yine bir rüzgar getiriyor
Ve bazen sevdanýn kasýrgasý sürüklüyor.
Dilimden çýkan baþka sesleri duyuyorsun.
Dualarla aðlamalarý, eski anýlarý seslendiriyorsun.
Sevgilim, sev beni, unutma, izle beni.
Þiir denizinin kasýrgalý dalgalarý üstünde boð beni.
Satýrlarým sevdamýza renk katýyor, sýnýrlarýný çiziyor
Ve sen her þeyi öldürüyorsun, her þey seninle içimde yaþarken.
Bütün bu sözcüklerden sonsuz bir gökyüzü yapýyorum,
Toprak gibi doyuran, su gibi akan ve ateþ gibi yakan
Sevginle ölümüne nefes alýrken...
Figen ANAR / 11.06.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.