DENİZİN AĞITI

Deniz, dalgasýyla kýrmýþ rüzgarýn uðultusunu.
Güneþin köpüðünü salmýþ, öðütür sahilin kumunu.
Akþamýn gözlerine düþen alacakaranlýk,
Maviliðimin diliyle, söyler þarkýsýný ýlýk ýlýk...

Martýlar, limanýn çöplerini temzilerken
Ve çýðlýk atarak zerafetle üstünde uçarken.
Yol çiz ki bana teknem aþkýmýn umuduna varayým.
Kalbinden vurmak için, yayýndan bir ok atayým.

Sisli gözlerini görüyorum bana bakarken,
Peþime sensizliðin düþtüðü izlenen gölgemden.
Kalbim çapasýyla, aþk denizinin açýðýna demir attý.
Yüreðim, derinliðindeki basýnçla vurgun yedi sevgiden...

Yankýlan, ölerek kollarýna düþen akþamda aþkýn;
Rengini soldurduðu ve boðulduðu gizemli sesin!
Böyle tuttum karanlýðýndaki uçsuz bucaksýz yasýný.
Denizin kalbinden ve rüzgarýn aðzýndan çýkan aðýtýný...

Figen ANAR / 11.06.2017

Sosyal Medyada Paylaşın: