Bir insan vardýr, Özgüvenli.. Duygularýný,hislerini aþikar yaþayan Girdiði her toplumda saygýnlýk kazanan Etrafýna mutluluk saçan.. Gönüllerde ki yeri,hep ayrýcalýklý olan.
Bir insan vardýr.. Kompleksli. Yüzünde maskesiz sokaða çýkamayan.! Duygularýna gem vuran, Yüreðine damlayan, Bir damla yaðmurdan,seller yaratan, Ortalýðý kasýp kavuran.. Her bir þeyi, Gereðinden fazla abartan
Bir insan vardýr.. Ürkek bir ceylan gibi...! Ellerini uzatýp, Arzuyla tutmak istediði Özlemlerinden korkuyla kaçan..
Ve.. Her an,her saniye. O karamsar,o bedbaht haliyle Etrafýna sadece,mutsuzluk saçan.
Bir insan vardýr.. Aslýnda acýnacak halde olan, Uzanan her ele, Þüpheyle, ön yargýlý yaklaþan.
Ve .. Çaresizce, Hayatýn o küf kokulu dehlizlerinde, Gün be gün eriyip solan, Birgün sessizce ortalýktan kaybolan..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Mücahit Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.