NE ÇOK ÖZLERMİŞİM

ne çok özlermiþim,
yaz ortasýnda yaðmuru,
zemheride güneþi,
senli dakikalarý, anlarý.
hasretlik bu olsa gerek,
mýsra mýsra, dize dize gelip söze
utla, kemanla, sazla dönüþen sese.
kor ateþ gibi düþüp de içine
harlayýp yakan bedeni.

ne çok özlermiþim,
aklým çýkýyor sensizken gezmelere
göz kör oluyor baktýðý her þeye.
sokaklar cendere,
ev-köy hapishane,
renkler uçup gidiyor bir yerlere,
yer yeþil,
gök yeþil,
deniz yeþil oluyor
senden gayrýsýný görmeyen gözlerime.

ne çok özlermiþim,
aðlayamýyorum bile
ama inan erkekliðimden bu.
deli sorular dolaþýyor sensizken zihnimde,
o da benim gibi midir diyorum,
o da benim gibi midir olduðu yerde?
gözü telefonda, aklý gezmelerde,
dolaþýyor mudur dili
söylerken bensiz kelimeleri?

ne çok özlermiþim ne çok,
ah duyabilsem
ah duyabilsem bir kez daha o büyülü sesi
kalmaz inan deliliðimden eser
yataðýnda bir ýrmak gibi sakin
bekler dururum atiyi.
bekler dururum atiyi.

Sosyal Medyada Paylaşın: