Yapa yalnýz ve uçsuz bucaksýz Bir yalnýzlýk esareti içindeyim Her yaným bir özlem içinde Kývranýp kulaklarýmý týrmalarcasýna Çýkmaz sokaklarýn için de Aðlamakla geçiyor zamanlarým Kalbimde kurduðum þehir Þimdilerde bombalar altýn da Harabe ve bitmiþ bir yere dönüþüyor
Saçlarýma yangýnlarýn uçurduðu kývýlcým taneleri düþüyor Önce canýmý yakýyor sonra saçlarýma sanki aklar düþmüþ gibi Beyaz bembeyaz bir kar örtüsüne çeviriyor Zaman bu ya Ya olduðu gibi diri diri yakýyor Yada kullanýlmýþ bir peçete parçasý gibi Sokaða atýp üzerinden geçiyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.