Düþleme yaþadýðým bir dünyaya
atom bombasý düþer gibi
kopar gibi zamansýz tüm çiçekler
o içleri burkan yabanil kuþ sesi
ayrýlýr gibi et týrnaktan
olduðum yerde çivilenmek
buz kesmesi kanýmýn bile
ayýrd edemediðim sinsi bir sadakat
sonra annem
sonra yolumu bekleyen kederler
ah nasýlda kliþeler
her þey her þey
beni bugün de boðuyor
bir türlü yaðamayan yaðmur
gerçek denilen saçmalýk
hayal denilen güzellikler hariç
oysa hayaller hiç de uzak deðil
deðil nefes almam kadar
kenarýnda yürüdüðüm su
ayaðýma batan taþlar
o yokuþlar
o yollar..
yine her þey devam ediyor
hayat niye ilerliyor
yaþamak kötürümken oysa
nasýl derdi o þair
"bugün de ölmedim anne"
bugün de özledim anne...
her þey iþte
öyle yine
öyle
sin’e..