Sadece seni sarmak adýna, uzanan ellerin. Boþlukta savaþýna þahit olurken gözlerim. Ve týrpanlanan geceye yoldaþ olurken bedenim. Ve ne kadar varsa iþte, duraksýz ve kafiyesiz, Ve tüm duygularým, yürek közümde kalýnca yanýk, Yaðmadan arta kalmýþ tüm vezinlerime küskünüm artýk! Ve aldýrmadan cinaslý tüm mýsralarýma Ve aldýrmadan yýrtýlan ak kaðýtlara, Ve aldýrmadan kuruyan mürekkebe. Ve üþüyen envara, Ve aldýrmadan baþýmda titreyen esrara Ve aldýrmadan asýrlýk uykusuna bürünen sabaha, Ve aldýrmadan aðýtlara düþen gözyaþlarýna. Sadece seni yazmak adýna. Ve sadece sana... Sustum bu gece!
Geceyi dinlerken,suskun ve sakin, Ýnce ve asi bir poyrazýn esaretindeydim. Parkamda çamuru asfaltsýz yollarýn, Ve dilimde sessizliði eskimiþ asude bir zamanýn. Meta bir zaman iþte, Fizik ötesi bir ruhun son çýrpýnýþý. Hiç kulaklarýmdan gitmez ki gülüm, Gecenin maviden yana aðlayýþý. Garip ama nedendir? Nedendir dilinde hep ayný tiryaklý hece? Kimden düþtü sazýma aðýt kokan o mýzraklý tezene? Sýzar sol göðsümden içeri, Haykýran “Hu” “Hu” larýn buðusu. Lakin hangi derdin karþýlýðýdýr, Göðsümde atan yanýn korkusu. Þimdi ben aldýrmadan ak ruhumdaki kirli lekeye Ve ben sadece seni yazmak adýna, Ve sadece sana... Sustum bu gece!
Adýmlar okyanus, ýslanan kirpiklerim. Ýnce bir andý sadece,geceye devþirdiklerim. Gözbebeðindeki ak, yakamozlarýmdý. Ve yanaðýna süzülen her zerre ahuzarýmdý. Þimdi yazýk...yakamozlar titrek ve narin. Kokun sinmiþken ruhuma, kimdeydi ki bu vebalin. Lal olan bir dilin, Peltesinde ölürken tümceler, Aldýrma! Sýcaklýðýmda volta vursun heceler. Git ve gel! Dilimdeki yol bu kadar. Aðzýmdaki tad; sadece ölene kadar. Safran rengi; coþkun halinde bu ölen dirinin, Sessiz bir donukluk bu notasýz senfoninin. Þimdi ben aldýrmadan tarihimdeki bu tekerrüre, Ve ben seni yazmak adýna, Ve sadece sana... Susuyorum bu gece!
Býraktým,emziðinde hüzün kaldý gecenin. Sarý saçlarýyla bir yýldýz düþtü can evime. Kalan hangimizdi kýrk aba altýnda üryan. Ve hangimizdi, Dudaklarý yeni çatlamýþ,bir denizin yüreðinde yanan. Islah olmaz bir zamandan geçti tüm kelamýn, Lugatýmda tanýmsýz binlerce i mge. Virgülünde güller,noktasýnda ölüm! Dilime ansýzýn baðlanandý kördüðüm. Yürek dokumasý bir þaldý; gök kubbeye serdiðimiz, Ve bir bebeðin aðlayýþýydý körpe seraplarda izimiz. Bu kaçýncý kaçýþýydý rüzgarýn, Ses vermeden burudetine zemherinin. Bu kaçýncý yanýþýdýr yangýnlarýn, Aldanarak hararetine yüreðimin. Þimdi ben aldýrmadan kor alevler yol bulurken bedenimde, Ve ben seni yazmak adýna, Ve sadece sana... Susuyorum bu gece.
Engin Badem -acemi þair- -2005- Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.