Hangi aðaç, hangi çiçek gülümsemez Hangi çiçek insan için yaratýldýðýný bilmez Onlar ki… Açýlýp saçýlmak, kokular yaymak için Gülen yüz, güzel bakan göz ister.
Hep unuturuz bitkilerin de canlý olduðunu Bu nedenle insan zulmüne uðradýklarýný. Küsüp kaybolmakla, ya da besin vermemekle Bize hatýrlatýrlar çok kýrgýn olduklarýný.
Hangi aðaç, hangi çiçek Misafir kuþ istemez? Aðaçlara kuþ konmakla Dal ve yaprak eskimez Tutkuludur her esintiye Ýpildeyen yeþil yaprak; En sonunda tamamlar ömrünü, Düþer topraðýna, dalýndan sararýp koparak.
Yürünen her yolun sonunda Nefes kesen zorlu yokuþlarla Sýnanýr ansýzýn insan. Bu nedenle günlere býrakýp kendini, Gülüstanlýk sanma her yaný Düzenler bozulunca vakitsiz doðan Ay ve güneþ elbette þaþýrtýr insaný.
Unutma nazlýdýr her gülün goncasý Hep seher zamanýdýr toplanmasý, Örselenip hýrpalanmadan koklanmalýlar Sonra çabuk küser, çabuk kýrýlýrlar. Ona da, bize de hüzün veren anýsý Solup dökülünce baþlar sancýsý.
Keþke bizlerde, Uçmasýný bilen kuþlar olsaydýk. Onlar gibi bulduklarýmýzla yetinsek, Zamaný deler, gece gündüz demez, Ayýlýrdýk bu sinsi atalet uykularýmýzdan. Karanlýk gece yarýlarýnda da uçardýk.
Kemal Polat 30.05.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.