Yaþanan bu hasretin bir sonu vardýr elbet, Söyle sevgili, söyle: Uzak mý bize vuslat? Çileye döndü aþkýn dinmez yürekte kasvet, Böyle kalmaz hikâye, yazýlmalý son fasýl.
Seni andým her daim derin bir sevgi ile. Doðru muydu yaptýðýn? Düþürdün beni dile. Kustum hüzünlerimi ýssýz kalmýþ sahile. Aþkýmýz mýsralara dizilmeli son fasýl.
Þahitti mutluluða seviþtiðimiz harman. Ayrýlýk büktü beli, kalmadý dizde derman. Kim haklýydý, kim haksýz? Sözlerin sanki ferman, Söylenmeli gerçekler, çözülmeli son fasýl.
Yetmez olur resimler sýcaklýðýn özlerim. Yoruldu beklemekten yol bekleyen gözlerim. Bu sevdanýn harýnda yüreðimi közlerim. Hasret denen iþkence bozulmalý son fasýl.
Vuslatsýz sevda ile mutsuz oldu gidenler. Bir kez kalkýp anlatsa þu makberde yatanlar. Ayrý kaldýk yýllarca kavuþmalý bedenler, Tutuþup da ele ele gezilmeli son fasýl.
Senli bir aþk yazýlý damarým da kanýmda, Kaybolmadý o kokun dokunduðun tenimde. Verirken son nefesi gözüm arar yanýmda. Ýkimize bir mezar kazýlmalý son fasýl.
Bir bak Macit ne halde? Umutsuzca bekliyor. Belki gelirsin diye günü güne ekliyor. Yorgun kalan þu kalbi ara sýra tekliyor. Bir ressamýn elinden çizilmeli son fasýl.
Mehmet Macit 01.04.2017 Dikili/Ýzmir
þiirimi güne deðer bulan seçici kurula teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetmacit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.