Verdik Gene Başsız Bedenimizi
zifiri bir karanlýk ortasýndayým
korkularýmla yüzleþip onlarla seviþiyorum
yokluk iþte
kaçamak yaptýk geceye
düþlerimizin batýmýyla
verdik gene baþsýz bedenimizi
gece sakin
ay kahpelik peþin de
bulutlar yüzsüzlük iþine koyulmuþ
suskun bir yanýk saz gibi
korkularýmý basmýþým sazýn tellerine
sabýrsýzlýk sardý da yüreðime
endiþeler, çaresizlikler , ve
doyumsuz efkarlý gecelerle birlikte
verdik gene baþsýz bedenimizi
gariplik girdabýnda yatan bir mahluk
ses vermeden almýþ baþýmýzý
gövdemiz de bir ayrý oynar oldu
bu gece yine sana kaldýk
yalnýzlýk rýhtýmýnda volta attýk
korktuk da bir türlü ölmedik
verdik gene baþsýz bedenimizi
elden ele dolaþtý baþýmýz
herkes bir sapýklýk peþin de
geceler gündüz oldu
gündüzler gece
ruhumuz kirlendi
korkusuzluk bildiðimiz korkaklýk iþlemiþ geceye
suspus olmuþ da dilimiz
zevk alýr oldu yürek
ne edecen
verdik gene geceye baþsýz bedenimizi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.