Benim Milletim – III
Vatan zorda dersin, kaygý göstermez!
Kendi tutunduðu, dalýný sever…
Millet darda dersin, saygý göstermez!
Cana deðer vermez, ölünü sever…
Pireye kýzar hep, yorganý yakar!
Hiç yoktan kurulan yuvayý yýkar…
Kurutur ovayý, duaya çýkar;
Vahayý hiç sevmez, çölünü sever…
Hiçbir sözün zinhar altýnda kalmaz!
Ümitsiz vak’adýr, hiç adam olmaz!
Edepli insaný hesaba almaz;
Gider de, dört kýrýk dölünü sever…
Nasihat edersin dilin döndükçe!
Emsal gösterirsin, aðzýn yandýkça…
Ders almaz durmadan, ele kandýkça;
Oturur, yalanýn gölünü sever…
Bað/ban olur, kendi baðýna girmez!
Eðilip insanýn, halini sormaz…
Gülistanda açan gülleri görmez!
Daðda biten yaban gülünü sever…
Katraný kaynatsan, olur mu þeker?
Ýnsan cinsi neyse, cinsine çeker…
Topluma karýþýr, hep fitne eker!
Yalancý çobanýn tolünü sever…
Benim milletim bu olamaz asla!
Güven de baþýný göðsüne yasla…
Gel bir Yahudi’yle bunu kýyasla;
Türk’üm kahramanlýk rolünü sever…
Karaman-2017/05
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Parmak uçlarýnda döndürür durur
Gerekli ateþi, söndürür durur
Ýftira, yalanla, kandýrýr durur
Yýlan gibi çatal, dilini sever....................................................Aþýk Lüzumsuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.