þu lodos rüzgarý ne lanet okuyor kulaðýmda çýnlayan ýslýk sesiyle gök yýkýlmýþ dönmüþ mahþer yerine dinlesen bir ruhsuz bedenimin çýðlýklarýný inerdim dudaklarýndan büzüþen sevgi seline dönse de gelse þu korkunç ayrýlýk mazisi ömür törpüsünü Azrail verir törpüle-tirdim kendimi ömür bitsin ne ola ki, zaten yýkýlmadýk mý bir þehir afiþte-si gibi aþka hep bahane vardýr, dil köpeðin yüreði anlasa beni dilsiz gaflet eceli sever sayardým diz kapaklarýmýn üzerine kul olurdum gözlerindeki tek ýþýða neyle-sem ki kendimi, býrakmýþým ruhumu ses kesen edep bilmeyen ruhsuz bedenimi ah çekerim de duyan olmaz beni kokuþmuþ bir gardiyan köpeði yobazlýk eder yüreðimdeki sevgiyi. en iyisi mi huzurlu olan þu ölümü tadýp bu mezalim dünyadan göçüp gitmek #Peryasiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.