Düþlere aralanýrken zaman, Gece ile tan vaktinin arasýndaki pencereden… Büyüyen kininin tutsaklýðýnda çýldýrýr karanlýk Hafýzalardan silmek ister yaþama dair ne varsa, Geleceðe giden yolda yürüyenleri yutar…
Umutlar son bulurken gün ortasýndaki serapta, Gökyüzünde çýlgýn bulutlar kabarýr birden. Yeni bir yaþam yeþermeye baþlar Kumullarýn ortasýndaki vahada… Ve gökyüzüyle birleþir uyanan toprak, Temelini atar yeni bir dünyanýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozanca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.