_____________“Tiz-i reftar olanýn, payine damen dolaþýr!
______________Eriþir menzil-i maksuduna, aheste giden.”
_________________________________________Ziya Paþa
Hep telleri gösteriyor, cambaza bak diyerek!
Sen cebine mukayyet ol, boþaltacak eli tut…
Kap inceldi, doymadýlar Sünnetleyip yiyerek!
Uzaklarda arama hiç, yaný baþýnda haydut…
Bir bakarsýn ki dýmdýzlak, ona bir el deðiyor!
El tutan tüm yumþatýyor, hep kendine eðiyor…
Terazinin bir kefesi, birden bire aðýyor;
Akla ziyan menzillere, eriþiyor tüm umut…
“Tiz-i reftar olanýn, payine damen dolaþýr!”
Þimdi devir öyle deðil, çabuk olan ulaþýr…
Elbette ki parmaklara, biraz pislik bulaþýr!
Deðiþti hep Ziya Paþam þimdi menzil-i maksut…
Allah için yapýlýyor, artýk tüm hýrsýzlýklar!
Tartýlar bozuldu hep, þan oldu arsýzlýklar!
Diyanetten yapýlýyor bütün ayarsýzlýklar…
Üzüntümüz, neden fýrsat veriyor yüce Mabut?
Hak nizamý belirleyen, Kitap böyle demiyor!
Resul, þahsi iþi için, Beyt-ül maldan yemiyor…
Hak yiyenin yuttuðunu, Hakk yanýna koymuyor!
Haydi, þimdi bile bile, hazineden lokma yut!
Hey Allah’ým, senin kulun deðil mi bu mahlûkat!
Cihat deyip, çalýp kaçan tam ucube bir Hilkat!
Botla geçer Üsküdar’a, hak yiyenlerdeki at!
Boþ deðil havada bulut, sen kazanmayý unut...
Karaman-2017
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.