Ah! be Ahmet abi
Ben birgün ölürsem, sokak çocuklarýna umudu anlat, sevgiyi anlat
---
Ýçime tepe taklak düþtüðüm günden beri
Kan tükürüyorum Ahmet abi
Bak aþaðý mahalleden duyulan öksürüðüm
Bu yarým yamalak ayak sesim
Cýlýz bakýþlarýmda dünya soluyor be abi
Ömrün son peronu bu
Paslý trenlere hayallerimi yüklüyorum
Zambaklar Ahmet abi
Onlar ve papatyalar ne kadar da deðersiz
Oysa Zehra’nýn saçlarýnda hayata anlam katýyor
Bak gözlerini yine kaçýrýyor abi
Onursuz bir akþam daha kalbimi ezerek
Canýmdan, gençliðimi biçerek geçiyor
Avuçlarýný öptüðüm yalnýzlýðým
Karanlýðýn öz evladý
Kötü konuþup, vurma be abi, yapma be abi...
II. /
Nerede kalmýþtýk Ahmet abi?
Ýþte böyle diyordum, her þey bildiðinden biraz daha öte
Çaðýr gelsin geçmiþi, gelmemiþi,geçmemiþi
Otursun þöyle karþýmýza, gam aksanlý yaþanmamýþý
Ahmet abi çayýn caný acýr mý?
Tütünsüz diplere çöküp, öyle acýrmýþ iþte insanýn damarlarý
Babam anlatýrdý, tabutluk fikirleri kýrmýþ hep saðlam kafalarý
Delirmek hakkým sabittir
Þimdi sen dinliyor gibi yapýyorsun ya
Ben burada dahi yokum, zaten sana da anlatamýyorum
Ýþte böyle be abi
Geçenler de bir su’yun peþinden gittim
O aktýkça kalbimi ark ettim
Bilgeler rengini sordular , aþk ötesi nedir ki dedim
Ahmet abi topraktým, suya karýþtým
Þimdi tam hayata layýk çamur oldum
Ben oldum abi...
III. /
Ahmet abi, ben dünyanýn yabancýsýyým, korkuyorum bak
Hani öyle dik duruþlarým falan hikaye abi
Benim için birþeyleri hafýzanda tut
Unutkaným ben , ilk beni hatýrla
Terk edilmiþ mezar gibi, çehresi zindan gibi içim
Ahmet abi, elimden birþey gelmez
Ne olursun beni herkese yetiþtirmeye kalkma
Geç kaldým bak son otobüse
Erkendim þah damarýndan kopan yollara
Kim çaldý aðzýmdan nefesimi
Kim koparttý rezilce ruhumdan canýmý
Adressiz bir hayat, yanlýþ kapýnýn önünde duruyorum
Korkuyorum Ahmet abi
Biliyorum bitmeyecek bu uykumu býçak gibi kesen hesaplarým
Ýnsanlarýn hepsi delirmiþ
Herkes çoktan kendini yüzlerce yýl aþmýþ
Geç kaldým yine herþeye
Kimin namýna açar hala bu umut misali zambaklar
Beyaz, mavi þarkýlar kimsesiz geziyor sokaklarda bak yalýn ayak
Kimse sahiplenmiyor, artýk kimse de yaþatmaz
Eski korkular var ceplerimde, düþ kýrýklarým örneðin
Kaç geceyi karýþ karýþ adýmlarým
Bu öfke, bu kin bu keþmekeþlikle
Çýldýrasýya aðlayasým var
Yerin dibine koþar adým inesim
Belki bir rüzgar, lodos gösterir haritada yerimi
Ýnce hastalýk yüklenmiþ kamyonlar toz duman
Uzaklar çaðýrýr, neresi olduðunu bilmem
Katran yanýyor içim de, býrak beni içim cehennem yeri
Iþýklarý söndür saatler zamana düþman
Bak akrep yelkovaný katlediyor þu köþe de
Müstesna bir karanlýk baþlýyor,
Hadi be abi, sen git, sen git Ahmet abi, git !
Ben yalnýz da ölebilirim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ayşe teyze Ankara Kalesi Baba ağrısı Günaydın Gece Ölüler konuşmaz Uçurum İsra Adam Kin Alışmak