Her þey hýzla seyir halin de
Bir ben miyim zamanda , aðýr aksak kalan seninle!
I/
’Her yer çok ayaz mirza
Her yer aþýrý gurbet...
Ayaz bir þehrin avazýnda
Kireç boyalý evler , viran sokaklarda kaybettim gölgemi
Sorarsan nasýlým ?
Sesini duyduðum ilk gün gibi’
---
Ýþte böyle mirza
Ne söylesek hep eksik kalýyoruz
Ne düþünsek anlatamýyoruz
Babamýzýn öldüðü gün gibiyiz
Hangi yolculuða çýksak
Hep yanlýþ yolda uyanýyoruz
Bak mirza görüyor musun
Yine en sondan baþa dönüyoruz
Hayatýn yamuk taþlarý gibi
Rast gele ve özentisiz yalnýzlýklardan
Dünyayla aramýza aþýlmaz duvarlar örüyoruz
Ne zaman kapý çalsa
Kalbimiz on ikide
Kaybolan hayallerimiz sanýyoruz
Ýkinci el aþklar mirza
Hep sonrasýndan sonra biz geliyoruz
Çarpýk bir gecekondu gibi baþýmýza yýkýlýyoruz
Geciktik mirza insanlar çok uzakta
Ne zaman merhaba desek
Sesimiz hep hava da
Boþlukta hoþçakal çarpýyor kulaðýmýza
Haritalardan silinmiþ kanlý ülkeler gibiyiz
Ulu orta ölüyorduk
Artistlik fotomuzu çekiyordu dünya
Þimdi küfretsek ayýp
Aðlamak yasak
Ýçine infilak et , sus, sus mirza !
’Eski bir tren hikayesi bu
Yolcularý hep ölüdür mirom’
II/
’Ruhumda bir kýymýk acýsý
Tepeden týrnaða kanýyorum
Memleketim gibi yorgunum
Çiðdemler ne zaman açar mirza’
---
Bej infilakta , tüm þehir
Ýnsanlar duvarlarda gezinen gölge artýðý
Zývanadan çýkmýþ bakýþlarý
Þuradaki celladýný yiyen masum
Öbür yandaki günahlarýný boðazlayan tövbekar
Buruk duygular çýnlýyor içerimde
Her birinin kanýndan
Baþka ben sýzýyor belirsizliðe
Zaman ayný
Yaþým on beþ
Depremli bir aþk kalbimde istila
Yaþým yirmi
Yaðmura yat borusu çalýyor gözlerim
Travmada bütün kalabalýk
Yaþým otuz sonrasý
Finale çeyrek var
Aynada son prova güz çehreyle
Benden içerde sen
Yüz yýllýk uykudan uyandým
Dünya ayný
Kuytu bir orman ömrüm
Aþýnmýþ öfkeler ruhuma zimmetli gerçek
Ayak ucumda uyuyan
Despot yalnýzlýk
Alýntý , çalýntý antik pencerelerde karanfil kokularý
Ölmeyi unutmuþ þehir
Bugün dünle ayný
Görüyor musun mirza
Bizden baþkasýnýn tahammülü yok geceye
Biz yine ayný karanlýðýn , o yetim çocuklarý
Duyuyor musun
Anlatamadýklarýmý
Çiçekler bizden çok ölüm saklýyor mirza ...
’Yüzünün mavi deltasýnda doðarken aminli güneþ
Hüznün iskeleti kýrýlýr , uçarken göðsünden beyaz güvercinler mirza !’
Ben suskun deðilim mirza
Ýlk kendimden ayrýldýðým gün gibiyim
Neonlarý sönük bir düþ kýrýklýðý
Anamýn yüzüme bakýp tanýmayýþý
Yüksek rütbeli kalp aðrýsý bu
Karanfil sokaktan Sakarya’ya
Her dilde figanýmsýn !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ayşe teyze Ankara Kalesi Baba ağrısı Günaydın Gece Ölüler konuşmaz Uçurum İsra Adam Kin Alışmak