Dudaðýnda ihtiþamlý tebessümü
Gönlünde þivekâr sevdanýn mahmurluðu
Aklýmda kalan [o] gecenin sabaha evrilen saatlerinde
Yaþamý erteledi
Geçti hayatýn arka bahçesine
Beyaz bir gecede
Üftade sevdanýn odasýnda
Hayallerini istediði bir renge boyadý
Kötülüðü temize çekti
Hýyaneti yok saydý
Kibri, kini, öfkeyi zihninden sildi
Hayallerini ufkun büyüsüne býraktý
O gece
Rüzgâr bir sevinç çýðlýðý attý
Ay düþünceye daldý ve daha çok parlamaya baþladý
O gece
Ýçindeki Meczup çocuk
Rüyasýnda evrenin imbiðinden âþk iksiri içti
Ayni rüyayý kýrk kez üst üste gördü
Bilgece anlamý ne diye sordu?
Kimi, rüyalar tanrýnýn diliyle konuþurlar dedi
Kimi, rüyalar dilsiz sözcüklerdir dedi
Yaþlý düþünür usul usul genç adamýn yüzüne baktý
Gördüðün rüyada san ki kelebek etkisi var
Kalbimde bilmediðim bir yere dökündü! Dedi
Sýrasý deðil demezsen
Bunlarý nasihatname say
Ya da öznel bir reçete olduðunu düþün
Hayallerinden vaz geçme evlat!
Onlar baþýboþ fýrtýna gibidir
Ama yüreðinin söylediklerini dikkatli dinle
Edepli, merhametli, erdemli biri olduðuna kalbin inanýyorsa
Ötesini düþünme
Hayallerini gerçekleþtirmen için bütün evren iþbirliði yapar
Ne ki düþünürce
Bu devirde erdemli olmak filozof olmaktan daha zor
Kiþisel menkýbelerimiz farklý olsa da
Ahlak ayýplýðýný kaybettiði bir devirde yaþýyoruz
Fenasý
Yaþadýðýmýz devirde edepli, erdemli bir insanýn yaþamasý neredeyse imkânsýz
Daha fenasý
Erdemin kadar konuþ desen!
Diriliþ gününe kadar susacak çok insan var!
Üzgünüm evlat!
Ýnsanlýðýn hali böyle iþte
Kimi felekten kâm aldý
Hayat sahnesinde saltanatla vals ederken
Unuttu gecenin siyah olduðunu
Unuttu zengin ile fakirin arasýndaki uçurumun derinliðini
Unuttu her lütuflun felakete dönüþe bileceðini
Kiminin açlýk yüzünde yama
Unuttu gönül almayý
Sevmeye sevmeye kalbi küçüldü
Ve hiç hissetmedi sevildiðini
Kapýldý benliðe
Dürdü manevi öðretileri
Bilinmezlik topraðýna gömdü
O gün melekler içindeki masum çocuðu aldý götürdü
Kalbini içerden sürmeledi
Feleðin çemberinde debelenirken aðlamak istedi
Ama aðlayamadý
Sonra nefsi ona sahte bir hilat giydirdi
Unuttu lütuf kurallarýný
Unuttu insanlýk yasasýnýn buyruklarýný
Cemiyetlerde bir daha adýna rastlanmadý
Hani anlayacaðýn
Eskiler insanlýðýn bozulduðunu düþünüyor
Ya sen
Genç adam!
Sen de zamanla her þeyi öðreneceksin
Öðreneceksin ki hayatý anlayacaksýn
Yüce yaratýcýyý tanýyacaksýn
Doða dili ne anlatýr?
Dünyanýn en namert yalaný ne?
Hayat mý? Vicdandan sorumludur?
Cehaletten daha dermansýz dert var mý?
Kader rüzgârý ne yönden eser?
Bulduðunu kaybeden ne hisseder?
Kendisiyle sevineceði þeyler az olanýn
Kaybettiðinde üzüleceði þeyler de azalmýþ mý olur?
Bir katre mazlum hakký düþtüðü imaný deler mi?
Bir gözyaþý damlasýnýn içinden bin torba dolusu ah çýkar mý?
Vicdan kirini toprak paklar mý?
Kalbi manevi dünyasýndan uyandýran ne idi?
Bir sevda damlasý düþtüðü kalbi haþlar mý?
Mim dudaklý sevda nasýl bir þeydir?
Cinnet ile cennet arasýnda durduðunu duymuþ muydun?
Evet, Ýksir paresi gibidir herkese iyi gelir
Ama mim dudaklý sevda takvasýz kalbi yorar
Kýrk kez düþün! Hayal et…
Bunu rüyanýn tabiri say
Olmaz mý?
Ýç geçirirken
Hayýr, bilgem hayýr…
Düþünen akýllýlardan deðilim ben dedi
Bizim orada usul farklý
Tanrýnýn ruhunu kendi içinde hisseden âþýklar
Hayatý karýncalardan öðrenir
Bilgelerin bilgesi…
Eðer sana darýlma gücüm olsaydý
Gönül gücümü tarumar ettiðin için darýlýrdým
Ama bunun için hatýrdan geçecek deðilim!
Sen say ki
Hayatý öðrenmek biraz zaman alýyor
Ve say ki
Güneþin doðup batýsý arasýnda
Bir aþk düþtü gönlüme
O an Tanrýnýn ruhunu içimde hissettim
O aþkla tanrýya dua edip istesem
Vahþi hayvanlar merhamete gelir
Canlýlara zarar vermekten vazgeçerlerdi
O, aþk hýrsýma ket vurdu!
Nefsimi termiye etti
Say ki
Eski usul yaþýyorum
Mutluluðumda eskiden kalma
Tek derdim kendi kendime, hakkaniyetli, kalbi diline hâkim bir insan olmak…
Bilmeni istiyorum
Ben güneþten önce yola çýkan
Rýzýk peþinde taban vuran
Yarý meczup bir bezekçi çýraðýyým…
Ve bundan gurur duyuyorum
Ne ki
Seninleyken, daha önemli biriymiþim gibi hissettim kendimi
Saðol bilgem seni sonsuza dek aklýmda tutacaðým…
KAYIP YALDIZ