Gurbet elin.. Þu acýmasýz hayat ringinde Hakem.. Bana saydý kaç kere.
Her sallandýðýmda O hep baþýmdaydý Gözleri.. Kenetlenmiþ gözlerime. Maçý biran önce bitirmek istercesine..!
Ama.. Hiçbir zaman baþaramadý. Yýkýlmadým..!
Düþtü düþecek derken, Gong çaldý.. Ýþi yine kurtardým..! Öyle böyle derken Tamý tamýna ? raund..
Ve Geldik son raundlara.!
Baþým dönse, Kalbim sýkýþsa da, Eðer ki.. Dayanabilirsem O son vurduðu yumruða.!
Ýnanýn..
Gözlerim.. Henüz yarý açýkken, Yýkýlmadan, Ýneceðim ben o ringten.
Belki son kez, Bakýþlarýný yakalayacaðým, "Ohh..nihayet" der gibi, Gözbebeklerindeki o gururu, Dudaklarýndan sarkan, O kibiri,o maðrurluðu..!
Ama.. Biliyorum ki, Maç sonun da, Maðlup sayýlsam da, Sonsuzluða doðru, Yine de.. Þerefimle,gururumla. Taþýnacaðým omuzlar da..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Mücahit Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.