Sen hep aþký þakýyan bir bülbül-ü þeydâsýn, Goncalarla bezenmiþ gül nihalsin, ceydâsýn. Lezzeti, rayihasý tarifsiz meyle dolu, Sunduðuna can feda, peymane-i sevdasýn...
Ben, o meyden kana kana içemedim bir türlü, Melek misin, þeytan mýsýn, seçemedim bir türlü, Candan bezdim, ama senden geçemedim bir türlü; Susuz kalmýþ gönlümün can verdiði beydâsýn.
Unutamam, ömrü revnâk eden mûnis halleri, Ellerimde bir kuþ gibi çýrpýnan o elleri, Yaþlý gönlü teshîr eden hatýrþinas dilleri; Hem hâtýrât-ý mâzi, hem umûd-u ferdâsýn...
Ünal Beþkese ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: þükran....................:gönül borcu, teþekkür, minnettarlýk þeyda.....................: aþk çýlgýný Gülnihal.................: gül fidaný ceydâ....................: ince uzun, narin kýz râyiha....................: hoþ koku peymâne-i sevda...: aþk dolu kadeh beydâ.....................:çöl, tekin olmayan yer revnak...................: parlak, göz alýcý munis....................: cana yakýn, sevimli teshir etmek..........:: büyülemeþ, kendine baðlamak hatýrat-ý mazi......::.: geçmiþin anýlarý umûd-u ferdâ......:..: gelecek umudu, yarýndan ümit
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.