onun sýrrý vardý,benim kademim...birlikte bastýk usulca
kehanet ocaklarýnýn sýrlý kapýlarýnda eli kolu dolu hoþçakallar su veda hava veda kutsal sularla yýkanmýþ kahinler son diye sesleniyor, bilici bakire dudaklarýnda güneþ kýsýyor, dibi tutmuþ ikindi sýcaðýnda, üç vaktine az kalmýþ çingeneler kendini kýrbaçlýyor köleleþmiþ duygular, ayak seslerini geri isteyen þehrin sokaklarýnda gözlerini baðlýyorlar dünün, birlikte sýkýlmýþ iki el soðuyor dökülmüþ kurþun ölüyor yarýnýn habercileri...
yaraya tuzdur þimdi;üç bayrak,deniz,seyredilmiþ iskeleler ve upuzun gölgeniz...
gök kuþaðýný beline baðlamýþ buluta, eþlik ediyor yaseminli sokaklarýn, kahverengi bakan kadýnlarý bakýþýp duruyor, gölgesine adres soran gün kendine yakýn bulduðu gökyüzüyle kýyým bu diyor, reþit olmayan bir aþk ardýndan sessizce çekilen denize üþüyor yarýnlarýn olmazlarý... toprak döküyor fýrtýnalar, geride býrakýlmýþ bizlere teninde düþ söndürüyor onca yaþanan sarkaçta takýlý kalýyor an
yaraya tuzdur þimdi;üç bayrak,deniz,seyredilmiþ iskeleler ve upuzun gölgeniz...
suadiyemayýsikibinonyedi Demir Mutlugil Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.