Yalandı sarhoşluğumuz

Bin kere kestim;
Yaramaz ellerimi.
Kýyamazdým;
Tenini,
Ýncitmesinler diye...

Çok kere yuttum dilimi;
Unuttum bilerek kelimeleri,
Öncesindeyken fýrtýnanýn;
Ortasýnda, lal oldum;
Sihir bozulmasýn diye.

Kocaman yeþil çamlar,
Arkasýnda, çaðýran bir ev.
Kýrmýzý çiçekli pijama,
Isýk ýþýklý, yorgun camlar.

Hep kapý önünde dururdu kalbim,
Askýlara sýðmaz þehvetim.
Bir gözüm sende,
Bir gözüm kara.
Bakýyorken; biz, bize
Çok da yakýndý,
Ýkimize;
Uzaktan aþk.

Dinleme,
Yaðmurun sesi yok artýk.
Hayli eskimiþ,
Dilek tutmuyor yýldýzlar.
Þarkýlar;
Baþka telde çalarken hovarda zamaný;
Daha; rakýnýn, þarabýn tadýný bile alamadýk.
Yalandý sarhoþluðumuz,
Anlamadýk.

Meðer, ne kadar yalnýzmýþým;
Senin yanýnda, kendime.
Ne kadar çokmuþum sana;
Kaldýðýmda, sensizliðimle...

Tekin YESILKAYA

Sosyal Medyada Paylaşın: