YARANAMADIM...

YARANAMADIM...

Gözümü açmýþým bu garip dünyaya,
Evlat olarak anama da yaranamadým,
Benden büyük olan kýymetlim ablaya,
Derdine derman olup yaranamadým...

Yaren oldum,yoldaþ oldum her kese,
Revan olup yol yürür iken bir nefese,
Garip gönlüm sen kulak ver bu sese,
Duyduðum gördüðüme yaranamadým...

Savruldum düþmedim ayaktayým ben,
Geç bulmadým ama olmadý da erken,
Yukarýda her þeye hükmeden varken,
Elinden tuttuklarýma da yaranamadým...

Emmi oldum dayý oldum gönlümce,
Hayatla meþgul oldum inceden ince,
Devran döndü þafak erken sökünce,
Gün doðdu seccadeye yaranamadým...

Kardeþ oldum abilerimle,bacýlarýma,
Unuttum mutluluðu,daldým acýlarýma,
Geceler de þahit olmuþtur sancýlarýma,
Hýsým,akrabalarýma da yaranamadým...

Eþime,yoldaþýma doyamadým ki asla,
Kaþýk ile aldýklarým,ödettirdiler tasla,
Sözünü tut adam,sýrtýný dosta yasla,
Merhamete,minnete de yaranamadým...

Aranýp gurbette,yürüyerek sessizce,
Hayat güçlükle dolu,kolayý oldu bizce,
Bana göre çare var,nasýl olacak sizce,
Dört yanýmda olanlara,yaranamadým...

Evlat dedim sarýlýp,uzaðýnda olamam,
Allah vermiþ yapýyý,bigane de kalamam,
Atadan öðüttür bu,el kapýsýn çalamam,
Dürüstlükten baþkasýna, yaranamadým...

Þeyhim;Derki oðul gel otur yan baþýma,
Ruhumda fýrtýna var,bakmayasýn yaþýma,
Ölürsem de yakýn dur yarene yoldaþýma,
Asaletten baþka þeye de yaranamadým...

Nurettin GÜLBEY
Saat : 21.56
02.05.2017
Yalova


Sosyal Medyada Paylaşın: