Türk’ün deðeri yok kendi ilinde;
Halkýmýz, yabancý olaný sever…
Konuþan kalmadý kendi dilinde;
Millet; benliðini çalaný sever…
Hainlerin dili, saygýn dil oldu!
Devþirmeler yüksek katlara doldu!
Vatandaþ saçýný, baþýný yoldu;
Ýþveren uykuda kalaný sever…
Dürüstü dýþladý mebus/an bile!
Hepsi yoldaþ oldu soyguncu ile!
Vurgun haram dersin, ama nafile!
Bu millet savaþçý, talaný sever…
Makaracý olduk, helalde göz yok!
Konuþur dururuz, doðru bir söz yok!
Söðüde benzedik, ateþ var köz yok;
Ne yazýk ki halkým, yalaný sever…
Fitne, fesat, riya, boyunu aþtý!
Ýftira ve çamur kabýndan taþtý…
Dedikodu, gýybet, dize ulaþtý;
En çokta bol rüþvet alaný sever…
Taraftar deðilsen, gönlü hiç akmaz!
Badem býyýk yoksa yüzüne bakmaz!
Þeyda bülbül olsan baðýna sokmaz!
Arkadan bir selam salaný sever…
Cumadan cumaya konvoyla namaz!
Gösteriþ yapmaya hiç dayanamaz!
Dinden imandan sor, bir þey anlamaz!
Meydanlarda namaz kýlaný sever… …/…
Antalya-2017/05
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.