SEN GİDERKEN 2

Tüm vedalarý gölgede býrakýr gidiþin,
Solmuþ bir yaprak gibi düþer kollarým yanýma,
Dolanýr dilime istemsiz veda sözcükleri,
Yeryüzünün karlarý yaðarken daðlarýma.
Donuyorum...

Kül rengi saçlarýmda dolaþýrken ellerin,
Ýstanbul kadar güzel, Bursa kadar yeþil,
Ve lodos kadar sert ama
Ilýk o gözlerin,
Dalýyorum...

Sana her sarýlýþým,
Ellerimle avuçladýðým kordur,
Ýçimi yakýyor, közlüyor...
Lakin küllenmiyorsun,
Yanýyorum...

Tozu dumana katýyor uzaklaþýrken ýlgarlar gözlerimden...
Omuzlarýnda sen.
Sormadan edemiyorum;
Nedir bu telaþýn? Nedir acelen?
Ardýnda gözü yaþlý ben.
Gül teninin kokusu, ruhumu sarýyor sen giderken
Sen hep böyle güzel mi kokuyordun gerçekten?
Yarým kaldým,
Yarým býraktýn beni sen
Ölüyorum...

Ardýndan zümrüt bakýþlarýn geliyor hayalime,
Yüzümü gergef sanýyor saçlarýn,
Ýnce ince iþliyor seni bana ibriþim olmuþ kirpiklerinle...
Ahh!
O kirpikler! O kirpikler!
Onlar hep baþ roldeler,
Biliyorum...

Çok geçmiyor zaman
Ýlmek olup dokunuyor hasretin
Dilimdeki sözcüðün tezgahýnda,
Çaresizlik iliklerime siniyor,
Günler aylarý, aylar yýllarý
Kovalýyor peþin sýra,
Tükenmek bilmiyorlar bir türlü,
Eriyorum...


Ey rüyalarýmýn sarý buðday baþaðý!
Bu zamansýz gidiþin yakýyor yüreðimi,
Akýl býrakmýyor serde.
Bir kez daha yüzünü görme ihtimali
Cansýz bedenime fer oluyor,
Direniyorum...

Hani nerde?
El ele koþuþtuðumuz tarlalara
Doðan güneþ nerde?
Sen gittin ya,
Bak daha açmadan soluyor goncalar,
Her yerde...
Hoyrat bir el tepelerinde.
Yer gök ýþýksýz bende,
Renk kalmadý ve benizde
Soluyorum...

Ya sonra;
Her yerde seni arýyor
Yorgun bedenimdeki fersiz gözlerim,
Þiirli mekanlara destursuz dalýyorum.
Hangi köþeye dönsem,
Sen varsýn,
KALIYORUM.

ÜLKÜ KARA
2017 ÞUBAT-BURSA



Sosyal Medyada Paylaşın: