Tüm vedalarý gölgede býrakýr gidiþin Ürkek bir yaprak gibi Düþüyor Kollarým yanýma. Dolanýr dilime istemsiz Veda sözcükleri, Yeryüzünün karlarý Yaðýyor daðlarýma Donuyorum.
Kül rengi saçlarýmda dolaþýrken ellerin Ýstanbul kadar güzel, Lodos kadar yýrtýcý ama ýlýk O gözlerin. Dalýyorum.
Sana her sarýlýþým, Ellerimle avuçladýðým kordur Ýçimi yakýyor, közlüyor lâkin Küllenmiyorsun. Yanýyorum.
Ardýndan Zümrüt bakýþlarýn geliyor hayalime Yüzümü gergef sanýyor saçlarýn Ýnce ince iþliyor seni bana Ýbriþim olmuþ kirpiklerinle. Ah o kirpikler! O kirpikler! Onlar hep baþ roldeler Biliyorum.
Ýlmik olup dokunuyor hasret Dilimdeki sözcüðün tezgahýnda. Çaresizlik iliklerime siniyor Günler aylarý Aylar yýllarý kovalýyor bir bir peþin sýra Eriyorum.
Ey rüyalarýmýn sarý buðday baþaðý! Bu zamansýz gidiþin yakýyor yüreðimi Cansýz bir bedende savruluyorum Tozu dumana katýyor uzaklaþýrken Ilgarlar gözlerimden... Omuzlarýnda sen. Gül teninin kokusu ruhumu sarýyor Sen giderken Sen hep böyle güzel mi kokuyordun Gerçekten Yarým kaldým Yarým býraktýn Beni sen. Ölüyorum.
Ya sonra; Her yerde seni arýyor çelimsiz bedenimdeki Fersiz gözlerim. Þiirli mekanlara Destursuz dalýyorum. Hangi köþeye dönsem, Sen varsýn. .... Kalýyorum.
Ülkü Kara 15 Mart 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÜLKÜ KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.