İÇİMİN SURELERİNE KENETLİ...

Hüznü katýk yaptýðým gecenin pergeli
Yine tokat gibi yüzüme vuran öfkeli bir esinti
Ahkâm kesen aryalarýna inat evrenin,
Çömeldiðim izdüþümüne ektiðim ölümlü gölgeleri
Sefil ve mahrem kaygýlardan düþen payýma,
Edebin tekerinde kýrýk bir rahle;
Ýçimin surelerine kenetli,
Adsýz kýtalarýn reverans yaptýðý uzvu evrenin;
Deniz aþýrý ülkelerden kopup gelen ölü çocuklar
Yine vuran sahile
Ve hayli ýslak ve temkinli ölümün miadý dolmamýþ iken.

Andýkça sevdayý,
Metazori bir tebessüm hele ki insan pazarýnda
Yetim bir düþ kadar ýslak ve kaygansa zemin:
Adsýz adamlar toplarken ölü çöpleri
Bir de bir de annelerin acýsýna ortak çýkýp
Bile bile öldürdüðüm doðmamýþ çocuklarýma nazire
Aslýnda yanmayý meþk edindiðim her diril gün
Ve þiirde kaykýlmýþlýðým…

Aþký maruzat bilip de yoldan çýkmýþlýðý mý yoksa
Ölümlü nidalarýnda ölgün bir yüreðe de sus, demenin bedeli
Olmalý her geceden üreyen,
Her sabahý da, yeniden doð deyip tetikleyen bir sancý.

Açýlarým ne dar ne geniþ;
Acýlarým ne var ne de yok;
Aykýrý bir nizam iþin aslý
Reþit deryalarýn eþit insanlarý olmalý, deyip de
Kandýðým her söze kýlýf geçiren
Debdebeli söylemler.

Hey, sen çocuk;
Nedir acelen?
Hey, yürek, sanýr mýsýn ki
Bir özleyenin var?
Hele ki sen evet, sen deli fiþek
Kopup da geldiðin hangi cennet ise
Aþk yine mi kovuldu kapýsýndan?







Sosyal Medyada Paylaşın: