BİR ŞİİRİ DAHA ŞEHİT ETTİ GECE...

Bir þiiri daha þehit etti gece;
Bir rakýmý daha kayýp belledi þair;
Bir sureyi daha evlat edindim
Ve bir de isyanlarýna yüreðin,
Tövbe ettim Yarabbi.

Ben ki; bizlerden yoksun;
Sen ki; diri bir ölüm tadýnda varlýðýn;
Kim ki yarý yolda kalan
Hanidir kalbin tozlu yollarýnda kendini sevgiye adayan?
Bir nifak mýdýr da serzeniþi yürek yakar için için?

Hey, sen, insan:
Peyda olan yoksunluðun cüretinden midir bunca yangýn?
Bunca derman neyden müteþekkil de
Derdimi yok sayan evrenden türeyen
Ýhanet zincirinde eklenen bir halka daha,
Varlýðýmý kutsayan hangi bedelse
Gel de kopçaladýðým hüznü devþir yüreðimden.

Özrümü sürüyorum öne;
Öznemde saklý makamlarýn adýna biteviye
Kanayan hangi sure ise gökkubbede
Bir de dokunaklý bir þarký
Ahkâm kesen makamlardan arakladýðým
Bulutlu lehçe.

Yine adýmda saklý o tebessüm,
Dibine ektiðim ölümlü cümlelerim:
Hayli meþakkatli bir zikir;
Adsýz kadýnlara ithaf ettiðim
Solgun çiçeklerimden hallice bir boyunduruk
Yine kanatlanan ruhun sunduðu sayýsýz hecede gizli.

Bir de kýrýk yarýmý tümle
Olmayacak duaya âmin dediðimin bilincinde,
Kayýt düþtüðüm geceye son ihanetim bu þiir;
Sonlanmaya menzil bir güzergâh yine
Tükendiðime dair.


Sosyal Medyada Paylaşın: