I
sen yoksan
senli gecelerden kalanlar avutmuyor beni,
asýyorum umutlarýmý yaslý askýya
eski bir kasket
kirli bir gömlek gibi.
II
þimdi sus,
puslu rüyalarýmda
koca bir okyanusun keþfedilmemiþ kýyýlarýndayým,
yalan vurmamýþ
hile görmemiþ sahilinde çýrýlçýplak bir can
sýrýlsýklam kaným artýk;
döndüm korkularýmýn kýblesine
yüzerek geldim
adýný haykýrdým her kulacýmda
dalgalarda yüzüldü derim.
sensizliðe kilitlenmiþ mahpus kâbusudur bu,
fýrtýnalar içtim denizinde
mercanlarda kýrýldý kalbim,
nefesim kesik
gözlerim aç;
yâr yarasý döktü her yaným
kavgadayým kendimle
sitemim de bana
cinnetim de.
III
farkýnda deðil misin sarhoþ saka,
öksedesin!
ýssýzlýða sürülmedin sen,
yattýðýn han gönlünde yapýlý
sevginin soyu koynunda senin,
yaralý bir kuþ deðilsin bulanýk havada;
hasret cezasý alsa da günah defterin
feryadýna ferman yazmadý sevdiðin;
kalbin kor
kanýn alev olmuþ þah damarýnda,
aðladýkça ateþ damlatýyorsun,
gözlerin köz
baþýn dumanlý,
kül döküyor bedenin
cehennem senin içinde.
IV
tutuþmuþ bir özlem var içimde
cehennemden daha beter,
aðzýnda kor taþýyor göðsüme konan kuþlar
pençeleri nâr;
seni bekliyorum gurbetimde
haydi gel yine
bana kalbini göster.
ö.n