kuþatýlmýþ bir hiçliðin makamýndan geliyorum
kundaklanmýþ yarýnlarým!
sayrý bir hayat mübadelesi benimkisi ölümle!
ne annemim boynuma taktýðý cevþen
ne de kuþlarýn yalnýzlýk senfonime eþlik etmesi
bulutlara yükselen ruhumu önleyemedi,
ayaklarým yerdeyken...
gök’yüzüne çektiðim telgraf,
tek kelime ve tek noktayla
asýlý kadlý tellerde!
mavi.
uçsuz bucaksýz tundralarda koþturdu çocukluðum
kar çiçeklerini avuçladý yumuk ellerim
baðrýma yar diye bastýðým
hep yüzü olmayan bir sülietten ibaret oldu
yoruldu, yorgunluk bile kollarýmda!
oysa ne çok dingindi etim ve de kemiðim...
eti kopasýca, kemiði kýrýlasýca k’adýn!
kedilerin bile haberi yok bu defa,
patlayan trafolardan...
her yer simsiyah!
her yer sim ve ah!
sustur içindekini, sustur!
sus k’adýn!
Sevtap Kaya Nurgönül
16:00/17.04.2017