MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GÖZLERİMİZİN VE GÜNEŞİN KARDEŞLİĞİ
Meriç Aydın

GÖZLERİMİZİN VE GÜNEŞİN KARDEŞLİĞİ



size ondan bahsettim mi hiç?
bizden; yani bizim olan güneþimizden!
biraz da ondan konuþalým isterseniz
üstelik o baþlý baþýna bir tanrý
onun bize ihtiyacý yok ama bizim ona var
gözlerimizin ve güneþin kardeþliðidir bu
keþfedilmeyi bekleyen!

içimizde ondan bir kývýlcým var
bunu yine bir çocuðun gözlerinde gördümdü
bunu siz söyleyemiyorsunuz ama
güneþin çocuklarýyýz biz...
gözbebeklerimizde güneþ koþar
ve geldiðimiz þu an ki küçük mavi nokta
sonra tekrar ona döneceðimiz bir gerçek
söyleyeceðim kýsaca buydu.

...
çabuk büyüyor çocuklarýmýz usta
içine yaðmur, düþüne bahar bulaþmýþ çocuklarýz biz
tenimiz bundan esmer, gülüþümüz bundan çiçekli
gözyaþýmýz bundan renkli ve kardeþçedir.

buna ne deniyor tanrý dilinde?
yani þu çocuk olma meselesine
bizler de öyle deðil miyiz uzaydan bakýlýnca
küçük atom molekülleri gibi hareket halinde.

de ki; ben de düþmaným çocuklarý katledenlere
ve hala bir çocuðuz dünya gurbetinde
oturmuþ gülüyoruz berbat halimize
ya onlar da olmasaydý?..

üzüm gibi ezilirken bizler
ve her gün ölüp ölüp dirilirken
birilerinin bizim acýlarýmýzdan besleniyor olmasýna
hep susacak mýyýz?

her gün gidip geliyorsak bir iþimiz olduðu için
kaybetmek korkusuyla yaþýyorsak eðer
unutuluyorsa dün söylediðimiz
bunda bizim de suçumuz yok mu?
iþ olsun diye mi yaþýyoruz usta!

iþte sýrf bunun için bile hayýr denir bu düzene
onlarý ayakta tutan, kas ve iskelet sisteminin
çürümüþ karanlýklarýnda zehirlenirken içleri
kafalarýnýn içindeki iki gramlýk et parçasýnýn
bizi esir alan düþüncesine hayýr diyorum!

onlarýn akýllarý ceplerinde, ellerini sokunca ceplerine
beyinlerine deðiyor elleri; akýllarý orasý iþte!
ben sana yarýn olacaklarý da söylerim, bugün olanlarý da
ne kâhinim, ne de bir bilge
çok zor deðil bunu anlamak
insaným diyorum, insaným be usta...

duyuyor musun bak; daðýn, taþýn, rüzgârýn uðultusunu
geçmiþten gelen ve bir þeyler anlatan sesini?
bu kaos içinde, ölümlü olmak da ayný
ölümsüz olmak gibi yaþamla iç içe.

kanýyorum be usta, içten içe kanýyorum
bütün dostlarýmýn yüzünde görüyorum bu kanamayý
iþçi sýnýfýnýn bitkin ve yorgun çaresizliðini
kinini bana kusuyor sanki herkes
bir dargýn, bir barýþýðým kendimle.

dün, bu dünyanýn dibini, raký kadehin de olduðunu fark ettim
donup kaldým orada öylece
söz verdiðim halde üstelik kendime
bu zýkkýmý bir daha içmeyeceðim diye
ben paranoyak deðilim, yaþamýn gerçekleri acý!

yoluna yalnýzlýðý sürmüþ olanlarýz bizler
gözbebeklerimizde güneþ koþar
içine yaðmur, düþüne bahar bulaþmýþ çocuklarýz biz
tenimiz bundan esmer, gülüþümüz bundan çiçekli
gözyaþýmýz bundan renkli ve kardeþçedir.
oysa içimizde küskün bir gelincik
boynunu büker ve eðilir
kýrýk, dökük ve darmadaðýnýz…

ve bu sonu olmayan þarký, hep böyle sürüp gidecek
her bahar kendini yenileyerek gelecek…
yeter ki baþýmýz öne eðilmesin
unutma; bahar asla geç kalmaz usta!
- bir þarký deðil mi zaten yitip giden ömrümüz?
güzel bir rüyanýn en korkulu yerinde biten...

gözler var üzerimizde
bizi izleyen, belimizi büken kuþkulu gözler
her nereye gitsek oraya taþýnýyormuþ gibi
benden önce gidilmemiþ bir yerdeler sanki
ve benden sonra da gidilecek...
(bana öyle bir insan gösterin ki
hiç gitmemiþ olsun kendinden!)

hani o, dünyanýn en güzel þarkýsý var ya
bir annenin yavrusuna gebeliði
ve adýna dünya denilen bu cehennemde yerini almasý
ateþi, aþký, sevdasý ve kavgasýyla
o sonsuz bütünlüðüne ortak olmasý insanoðlunun.

yaþamak diyorum;
yaþamak, benim en güzel þiirim
ve bitmedi henüz yazýlýyor daha...

bizi de sonsuzluðuna taþýyan o ýþýk deðil mi?
ýþýðýmýz söndüðünde bile hala
bilinmez bir zaman dilimine taþýndýðýmýz derinlik
þimdi, þu an bile, düþümde olan bir özlemin
yansýmasý taþýnýyorsa baþka bir boyutta
baþka bir vücutta, baþka bir evrende yankýlanýyorsa sesimiz
bir baþka þekil alýyorsa bedenlerimiz
bundan daha güzel ne olabilir ki?

þimdi öyle bir yarýþtýr ki bu gelecekle
en son baþlanan iþ, en hýzlý biçimde bitirilmekte
en sona býrakýlýyor hep en önce bitirilecek iþler
rekabet kýzýþsýn, birileri nemalansýn diye
her þeyimiz zamana ve paraya baðlý.

ve ben iþçiyim
emeðin en yüce deðer olmadýðýný iyi bilenlerdenim
susuyorsam eðer bu, emeðe olan saygýmdandýr
belki de sýrf bunun için, ama hep bunun için
yaþasýn onurlu mücadelemiz...



Meriç aydýn
Nisan 2017

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.