DEMEDİM FARZ ET...

Vicdan yaralarýnýn sarmalýnda,
Okkalý bir yalnýzlýk;
Kefil olduðum düþlerime de pes doðrusu:
Yanýldýðým bir kelamda
Bir de seðirttiðim hecelerin
Münafýk isyaný:
Oysaki ben derbeder,
Hazan hepten aymaz yankým,
Bir de dile gelmeyenleri türetirken gün ve gün.

Sancýnýn kucaðý,
Ölüm mü nifak soktu da gittin uzaðýma,
Sencileyin bir gölge belledim de
Göz kýrptým usulca.
Dünden yadigârsýn hem de ezelden ebediyete,
Andýklarýma selam
Gömdüklerime rahmet
Bir de eremezken aþkýn konuþuna,
Yarým aðýz bir sevda bizimki be mirim,
Kandýkça yalanlarýna evrenin,
Sarýp sarmaladýkça ünlerimi
Hani nerede yarýnýn ufku
Bir de seyreldiðim göðün pervazýnda
Kýrýk kanadýma bir buse kondursan keþke.

Ya da demedim farz et;
Sandýklarýmdansa kanmaya muktedir bir gönül
Üstelik fersah fersah arþýnlarken evreni,
Aþk simsarý bir yenilgide kala kalmýþlýðýn þifresi iþin aslý,
Tükettiðim ömrün kanatsýz penceresinde
Bir de maðlup düþtüðüm hayat gailesinde,
Sararan tüm yapraklarý yastýk yaptým be sevgili,
Kuþ tüyü varlýðýna da hicap yüklü bir gölge
Kondurmanýn gayesiyle,
Elveda sana yüreðin alfabesi,
Haznemde kayýp bir sarnýç
Boyunduruðunda madem evren Yaradan’ýn
Af eyle beni
Ne zaman ki görmezsem gönül gözümle.


Sosyal Medyada Paylaşın: