Leyli

bazen bir romanda,
bazen bildiðim bir þiirdesin.
bilmem ki sen kaç karakterdesin ?
bir geliþinle kaç gidiþe gebesin ?
söndürdüðüm sigaralarýn adedince,
solduruyorsun güllerimi,
hala gitme deme bana leyli,
gitmek bazen seçim,
bazen zorunluluktur bilmelisin.
yakamda yokluðundan hatýra bir unvan,
garibe çýktý adým senden sonra;
öyle ki uyumaz mýþým geceleri,
kime ne leyli ?
tütün, gece ve sen,
ay ýþýðý gölgesinde acý piramitleri ..
ah leyli,
turuncu elbiselim,
kekik kokulum,
selvi boylum
ve daha nicesi ..
lügatýmda sana benzeyen söz çok,
ki sana benzer yine ömrüm.
senden ala, sensiz bir aným yok ..
git de bana leyli,
gözlerinde,
baksana gözlerinde,
bana bir nefeslik yer yok ..

lacivert hüzünler duraðý yüzüm,
ellerin kelepçe ellerimde.
ölü kentler alfabesi kalbim,
oku beni sessizce.
lakýrdý deðil,
yalnýzlýk bir sanat,sanat kere.
icra makamý ömrüm,
bekleyiþler delisi gönlüm.
git buradan leyli,
yokluðun da gitsin.
aklýma deðil ismin,
yokluðun dahi gelmesin.
hatrýn kalsýn hiç olmazsa da,
kalbim,gidiþini sevsin.
ah leyli,
kömür gözlü þiirim.
bir þair düþün ki,
elleri kara.
kömür karasý..
bir þair düþün ki boþ bir odada,
gölgesi ölümün manzarasý.

- Abdullah Cemek

Sosyal Medyada Paylaşın: