Leyli aþk’ýn bekâsý, sýðmaz ki bu dünyaya
Ýnsanýn mahiyeti, ölümlü ve anidir.
Fani, emel-arzular uyar nefsi hevaya
Bu alemin lezzeti, geçici ve fanidir.
Latif ve nurâni ruh, cismaniden yorulur
Ceset kafesindeyken, yaðsýz pranga vurulur
Hislerden doymayan kalp, tevhidle durdurulur
Ýnsan hakikatinde, bazý zaman canidir.
Dilsiz kulaksýz dünya, kim aittir buraya
Mizan terazisinin hükmü girer araya
Kur’an, hem derde deva, hem oku sür yaraya
Ebed saadet sunan tek hakiki sânîdir.
Hevesat ve sebepler gaflete tez götürür
Müsait olan akla, malayâni getirir
Bomboþ latifelerle, kalbi ezer bitirir
Ahiretin levhasý, sarf edene kanîdir.
Asýl amaç-gayeden, saparsa ehli beþer
Atarlar sýrââtten, ya da kendisi düþer
Kýyâmeti koparda, aklý çýldýrýr-þaþar
O’ aklýn mahiyeti, kötülüðe manidir.
Zeynn