Dedim; çiçek misin dedi, gonceyim…
Dedim, ya gül nedir, inkâr ne diye?
Dedi; çiçeklerde ben en önceyim!
Odur Habibine büyük hediye…
Dedim; açýlýþýn týpký bir Mushaf!
Gülþende duruþun belli, saf-u saf…
Dedim; bülbül sana ediyor tavaf!
Dedi; Ravza’da ki Resul hadiye…
Dedim; o gül endam dedi; hevestir!
Dedim, diken kaplý, dedi; kafestir!
Dedim, kokun nasýl, dedi; enfestir!
Dedim, kokun doldu, bütün vadiye…
Ya o renkler ne ki, tam gökkuþaðý?
Kýskandýrýr baðda gezen uþaðý…
Dedim; az baþýný indir aþaðý!
Dedi; yolar mýsýn oh diye, diye?
Dedim; çok mu mühim teninin rengi?
Dedi; bülbül sesi, gülün ahengi…
Dedim; renk varsa var, nedir nirengi?
Dedi, o da ilham olur udiye…
Dedim, hangi rengin güzeldir sence?
Dedi; bütün renkler çok hoþtur bence…
Dedim, hangi gider güzele, gence?
Dedi, pembesini al sen ciddiye…
Antalya-2017/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.